Wat is bacteriële prostatitis en hoe wordt de ziekte behandeld?

Soms worden mannen geconfronteerd met zo'n onaangename aandoening als bacteriële prostatitis. Om tijdig met de behandeling te kunnen starten, is het van belang te weten aan welke tekenen de ziekte kan worden vastgesteld en welke diagnostiek en therapie nodig zijn.

---

Bacteriële prostatitis is een infectieziekte van de prostaatklier. Symptomen van de ziekte zijn pijn in het perineum, een verhoging van de lichaamstemperatuur, intoxicatie van het lichaam en andere tekenen. Een dergelijke aandoening kan een spoedopname in het ziekenhuis vereisen, omdat het een bedreiging kan vormen voor de gezondheid en het leven van de patiënt.

Vormen van bacteriële prostatitis

Afhankelijk van het verloop en de symptomen die zich manifesteren, is bacteriële prostatitis verdeeld in twee vormen - acuut en chronisch.

Scherp

De acute vorm manifesteert zich onverwacht en gaat gepaard met verschillende onaangename symptomen. De acute vorm van bacteriële prostatitis vereist onmiddellijke medische aandacht. Dit pathologische proces wordt veroorzaakt door Escherichia coli, stafylokokken, enterobacteriën.

Acute prostatitis wordt gemakkelijk gediagnosticeerd met behulp van laboratoriumtests. Ernstige symptomen en klinisch beeld maken een nauwkeurige diagnose mogelijk. Behandel deze vorm van prostatitis op een complexe manier met medicijnen en fysiotherapie.

chronisch

Chronische bacteriële prostatitis heeft een pathogeen pathogeen dat kan worden bepaald met behulp van laboratoriumtests en onderzoeken. De belangrijkste pathogenen zijn gonokokken, chlamydia, ureaplasma, mycoplasma. Het ontstekingsproces kan ook worden veroorzaakt door tuberculosebacteriën of schimmels van het geslacht Candida, als de man een hiv-infectie heeft.

Soorten bacteriële prostatitis

Bacteriële prostatitis wordt geclassificeerd door het type pathogeen:

• tuberculeus (Koch's bacil);
• gonorroe (gonokokken);
• schimmel (verschillende soorten schimmels);
• chlamydia (chlamydia);
• viraal (veroorzakers van herpes, humaan papillomavirus, influenza);
• gemengd (meerdere verschillende infecties).

Het is alleen in laboratoriumomstandigheden mogelijk om te bepalen wat precies de veroorzaker was, omdat de symptomen voor iedereen hetzelfde zijn.

Oorzaken en risicofactoren

Bacteriën komen de prostaatklier binnen en veroorzaken acute of chronische prostatitis. Seksueel overdraagbare aandoeningen kunnen deze ziekte ook veroorzaken. In sommige gevallen kan de oorzaak niet worden vastgesteld.

Veroorzakersbacteriële prostatitis wordt overwogen:

• colibacillus;
• klebsiella;
• Proteus;
• fecale enterokokken;
• Pseudomonas aeruginosa.

Mogelijkmicrobiologische redenenprostatitis zijn:

• stafylokokken (saprofytisch, goudkleurig, epidermaal);
• genitale mycoplasma;
• Chlamydia trachomatis;
• ureaplasma;
• Trichomonen.

TOTrisicofactoreninfectie van de prostaatklier met de daaropvolgende ontwikkeling van het ontstekingsproces in de vorm van een of andere vorm van bacteriële prostatitis zijn:

• intraprostatische reflux (reflux van urine in de kanalen van de prostaatklier tijdens het plassen);
• bekkenletsel;
• onbeschermde anale seks;
• urineweginfecties;
• met een urethrale verblijfskatheter of intermitterende blaaskatheterisatie;
• transurethrale diagnostische en therapeutische interventies;
• HIV-AIDS;
• eerdere biopsie van de prostaat.

Symptomen van bacteriële prostatitis

Meestal zijn de symptomen bij bacteriële prostatitis zo uitgesproken dat het moeilijk is om er geen aandacht aan te schenken. Tekenen van ziekte zijn onder meer:

• hoge lichaamstemperatuur (in de anus is meestal hoger dan in de oksels);
• koorts en koude rillingen;
• moeilijk en pijnlijk urineren, vooral 's nachts;
• mogelijke ontwikkeling van constipatie door vergroting van de prostaatklier;
• pijn in het onderlichaam (onderrug, perineum, onderbuik);
• algemene intoxicatie van het lichaam;
• afscheiding uit de urethra en bloed in het sperma.

Stadia van bacteriële prostatitis

Het klinische beeld van bacteriële prostatitis manifesteert zich afhankelijk van het stadium van de ziekte en de mate van betrokkenheid van het prostaatweefsel bij het ontstekingsproces. Deel:

1. Primaire of catarrale prostatitis.Het wordt gekenmerkt door een ontsteking van de wanden van de prostaatklier. Het is heel goed mogelijk om het met antibiotica in 10 dagen te genezen.
2. Secundair of folliculair.Het wordt gekenmerkt door de vorming van abcessen in het klierweefsel. Het gaat gepaard met hoge koorts. Deze vorm wordt ook effectief behandeld met antibacteriële geneesmiddelen.
3. Tertiair of parenchymaal.Het pathologische proces in dit stadium strekt zich uit tot het hele orgaan - de prostaat wordt groter, zwelt op en verandert van vorm. Als u niet tijdig wordt behandeld, kan het tertiaire stadium zich ontwikkelen tot chronische prostatitis.

Mogelijke complicaties en gevolgen voor mannen

De gevolgen en complicaties van bacteriële prostatitis zijn onder meer:

• vesiculitis (ontsteking van de zaadblaasjes) - gemanifesteerd door pijn in de lies, voortijdige ejaculatie, pijnlijke erectie;
• colliculitis (ontsteking van de zaadtuberkel) - verschilt in verschillende symptomen - branderig gevoel en kietelen van de achterste urethra, pijnlijke gevoelens tijdens een orgasme, bloed in het sperma;
• schending van de potentie;
• sclerose van de prostaat;
• onvruchtbaarheid;
• prostaat cyste;
• abces van de prostaat;
• stenen in de prostaatklier.

Chronisch bekkenpijnsyndroom is een van de ernstigste gevolgen van chronische prostatitis.

Asymptomatische ontsteking is de mildste vorm wat betreft het ontbreken van klachten. Dit type prostatitis wordt gediagnosticeerd met de ontwikkeling van complicaties van de reproductieve functie.

Is bacteriële prostatitis gevaarlijk voor vrouwen?

Prostatitis bij vrouwen komt niet voor, maar de ernstige gevolgen komen vaak voor. Als een man wordt getroffen door bacteriële prostatitis, is het gewoon onverantwoord om te zeggen dat een vrouw niet in gevaar is: chlamydia, ureaplasma, Trichomonas, mycoplasma, gonococcus, gardnerella en andere infecties die zij van een partner ontvangt, vormen een ernstig gevaar voor een vrouw en leiden tot de ontwikkeling van verschillende gynaecologische ziekten.

Welke arts behandelt?

Uroloogwordt beschouwd als de belangrijkste specialist die zich bezighoudt met de diagnose en behandeling van pathologische aandoeningen van het urogenitale systeem.

Androloog.Ondanks het feit dat andrologie tot een vrij jonge tak van geneeskunde behoort, nemen specialisten op dit gebied geleidelijk hun plaats in bij de behandeling van ziekten van het mannelijke urogenitale systeem. Het voordeel van deze arts is zijn beperkte focus. In tegenstelling tot een uroloog die ziekten van het mannelijke en vrouwelijke urogenitale systeem behandelt, is de androloog uitsluitend gespecialiseerd in mannelijke problemen.

Diagnostiek van de bacteriële prostatitis

Als een bacteriële prostatitis wordt vermoed, worden een aantal onderzoeken uitgevoerd, waaronder:

• schaafwonden en wattenstaafjes voor infectie;
• gewassen voor flora en antibioticagevoeligheid;
• een algemene bloedtest helpt om het ontstekingsproces te detecteren, wanneer er een toename van het aantal leukocyten is, een toename van de ESR;
• spermogram, dat een afname van het aantal spermatozoa onderzoekt, een schending van hun mobiliteit;
• urinemonster van drie glazen (onderzoekt ontstekingsveranderingen in de urine);
• algemene urineanalyse;
• analyse van de secretie van de prostaat;
• uroflowmetrie - observatie van de dagelijkse hoeveelheid urine.

De arts kan beoordelen hoeveel de prostaat vergroot is door een digitaal rectaal onderzoek. Om de diagnose te verduidelijken, kan de arts u doorverwijzen naar een transrectale echografie.

Behandeling van bacteriële prostatitis

Als therapie voor bacteriële prostatitis worden medicatie, fysiotherapie, folkremedies voorgeschreven en in ernstige gevallen een operatie.

Behandeling met geneesmiddelen

Medische behandeling van prostatitis wordt uitgevoerd met behulp van verschillende groepen medicijnen. Dit kunnen antibiotica zijn om de ziekteverwekker te neutraliseren. Ze helpen echter niet altijd, omdat de prostaatklier wordt gekenmerkt door een slechte opname van antibiotica uit de groep van beschermde penicillines, fluoroquinolonen.

De behandelingskuur duurt meestal 10-14 dagen en moet zonder falen worden voltooid, want als bacteriële prostatitis niet wordt behandeld, zal deze opnieuw verschijnen. Ook worden vitamines en medicijnen voorgeschreven om het immuunsysteem te versterken.

Chirurgische ingreep

De arts stelt een operatie voor voor prostatitis voor als er geen resultaat is bereikt bij de behandeling van een patiënt met medicatie, fysiotherapie of alternatieve behandelmethoden.

Chirurgische interventie omvat de volgende procedures:

1. Transurethrale resectie van de prostaat.Het binnenste deel van het orgel wordt verwijderd. Chirurgie is de meest gebruikte en beste endoscopische behandeling voor goedaardige prostaathyperplasie.
   Om deze ingreep uit te voeren, ondergaat de patiënt een aantal tests, waaronder bloed- en urinetests. De operatie wordt uitgevoerd onder spinale anesthesie, maar algemene anesthesie kan ook worden toegepast. Er zijn geen littekens na de operatie. Een van de nadelen is pijnlijk urineren in de eerste dagen na de procedure.
2. Laser operatie.De laser vernietigt ziek weefsel. Tegelijkertijd neemt de grootte van de prostaat af en worden de bloedvaten "verzegeld" en bloeden ze niet. De operatie wordt uitgevoerd zonder incisies en de postoperatieve periode is slechts drie dagen. Voorafgaand aan de ingreep worden bloed- en urinetesten uitgevoerd, evenals echografie van de urinewegen en, zoals voorgeschreven door de arts, wordt een prostaatbiopsie uitgevoerd.
   Deze methode is niet effectief als het volume van de prostaat groot is.
3. Prostaatectomie openen.De operatie wordt uitgevoerd bij een sterk vergrote prostaat, bij complicaties en bij beschadiging van de blaas.
   De chirurg maakt een incisie in de onderbuik of tussen het scrotum en de anus. Ofwel een deel van de prostaat wordt verwijderd, of het is volledig.
   Voor de operatie worden echografie, MRI en cytoscopie gedaan, evenals bloed- en urinetesten en een prostaatspecifieke antigeentest.
   Een van de voordelen van de operatie is de effectiviteit bij de behandeling van de prostaat en aanverwante problemen. En van de nadelen - een lange postoperatieve herstelperiode (meer dan een maand), evenals problemen met de erectiele functie.
4. Transurethrale incisie van de prostaatklier.De arts verwijdert het prostaatweefsel niet, maar maakt alleen een incisie om de druk op de plasbuis te verlichten, waardoor het plassen gemakkelijker wordt. Vóór de operatie worden bloed- en urinetests gedaan, evenals een echografie van de urinewegen.
   Voordelen van de procedure - symptomen van prostatitis worden verlicht zonder het risico van retrograde ejaculatie, langdurig herstel is niet vereist. Van de tekortkomingen - prostatitis moet nog worden behandeld.
5. Drainage van prostaatabces.De arts opent het abces door het perineum of rectum, ontleedt de huid en het onderhuidse weefsel en introduceert een drainage in de holte met pus voor verwijdering.
   Voorafgaand aan de operatie vindt een consult met een proctoloog plaats, bloed- en urineonderzoek.
   De voordelen van de operatie zijn onder meer de afwezigheid van het risico op verlies van seksuele functies. De nadelen zijn dat het abces mogelijk niet volledig wordt verwijderd en bacteriën zich door het lichaam kunnen verspreiden.

Prostatitischirurgie bij mannen is meestal een laatste redmiddel voor chronische bacteriële prostatitis geassocieerd met complicaties van welke vorm dan ook.

Fysiotherapie

Bij de complexe behandeling van patiënten met de diagnose prostatitis zijn fysieke beïnvloedingsmethoden van groot belang. Als gevolg van fysiotherapeutische procedures zijn de volgende verbeteringen verbeterd:

• Bloedstroom;
• lymfedrainage, die bijdraagt aan de eliminatie van vervalproducten van micro-organismen;
• bloed- en lymfecirculatie, waardoor ontstekingsinfiltraten worden opgelost;
• uitstroom van bloed en lymfe, wat helpt om congestie in het bekken te verminderen;
• metabolisme;
• activiteit van celmembranen, die de penetratie van actieve geneesmiddelen in de cel bevordert.

Fysiotherapie voor bacteriële prostatitis omvat de volgende methoden:

1. Elektroforese.Impact op het lichaam met ionen, wat helpt om ontstekingen te verlichten en pijn te elimineren.
2. Laser fysiotherapie.De laser helpt perineale pijn te verlichten en verbetert de bloedtoevoer naar de bekkenorganen. Het doodt bacteriën en verwijdert afvalstoffen van schadelijke organismen.
3. Magnetotherapie.Bij het uitvoeren van deze procedure verbetert de weefselpermeabiliteit en neemt de effectiviteit van medicamenteuze therapie aanzienlijk toe. Bovendien worden met behulp van magnetotherapie hemodynamiek en congestie gestopt.

Oefening voor bacteriële prostatitis

Oefening voor chronische prostatitis zorgt ervoor dat de spieren van het bekkengebied samentrekken, wat een verschil in intra-abdominale druk garandeert. Dit bevordert de bloedtoevoer naar de prostaat. Oefening versterkt het zenuwstelsel, laat de bijnieren werken en verwijdert de resterende effecten van ontstekingsziekten in de prostaat.

De volgende oefeningen kun je thuis doen:

1. De man gaat op een rubberen bal zitten en rolt lichtjes verend van links naar rechts. Het helpt de bekkenbodemspieren en de schuine standen te versterken.
2. Kegel oefeningen. Span de billen gedurende 5-10 seconden zo veel mogelijk en ontspan vervolgens de spieren. Deze oefening wordt 20-50 keer uitgevoerd.
3. Ga op je rug liggen, buig je knieën en laat je hielen op de grond rusten. Til je bekken langzaam op terwijl je je bovenrug plat op de grond houdt. Wanneer het bekken zich op het bovenste punt bevindt, moet je 15 seconden bevriezen en dan terugkeren naar de oorspronkelijke positie. Het aantal herhalingen is 10-15 keer.

Een massage uitvoeren

Om het resultaat te bereiken, worden er elke dag oefeningen gedaan en deze worden ook aangevuld met prostaatmassage, die zowel zelfstandig als met behulp van speciale stimulators kan worden uitgevoerd.

Zelfmassage van de prostaat wordt als volgt uitgevoerd:

1. Drink een uur voor de procedure een liter water om de blaas te vullen.
2. Reinig de darmen met een klysma op basis van een oplossing van kaliumpermanganaat of kamille-infusie. Het kruis moet worden gespoeld.
3. Handen moeten grondig worden gewassen en nagels moeten kort worden geknipt.
4. U moet een handschoen of een condoom om de vinger doen die voor de massage zal worden gebruikt.
5. Het rubberen oppervlak van de beschermlaag wordt ingesmeerd met vaseline, vet of babycrème.
6. Ga in een comfortabele houding liggen en steek uw vinger in de anus tot een diepte van 5 cm.
7. Op de voorwand kun je de prostaatklier voelen en deze beginnen te stimuleren met lichte slagen van de zijkanten naar het midden.
8. Op harde gebieden wordt de druk geleidelijk verhoogd en op zachte gebieden wordt deze verlaagd.
9. In het laatste stadium worden strijkbewegingen naar beneden gemaakt langs de centrale sulcus.
10. Trek je vinger voorzichtig uit de anus.

Tijdens de massage moeten 3-5 druppels vloeistof (prostaatsap) vrijkomen. Direct na de massage moet u naar het toilet gaan en de blaas legen.

Dieet therapie

Bij prostatitis is het noodzakelijk om het gebruik van alcohol en sigaretten zoveel mogelijk te verminderen. Ook raden artsen aan om het dieet uit te sluiten:

• vet voedsel, met name vlees, aangezien vet een bron is van "slechte" cholesterol, die de bloedcirculatie verstoort en de prostaat negatief beïnvloedt;
• energie- en synthetische dranken;
• specerijen;
• kruidig en gerookt.

Het wordt aanbevolen om gekookt en gestoomd voedsel te eten, veel groenten en kruiden.

volksremedies

Pompoenpitten.Pompoenpitten zijn een oud middel tegen prostatitis. Ze bevatten veel zink, wat het mannelijk lichaam nodig heeft. Je moet dagelijks 30 zaden eten voor de maaltijd.

Hazelaar takken.Kook verschillende takjes hazelaar met bladeren in water gedurende 20 minuten, laat het brouwen tot de bouillon een roodbruine kleur krijgt. Voor een kuur is een wekelijkse kuur voldoende.

Aspen schors.Aspenschors moet helemaal aan het begin van de sapstroomperiode worden verzameld, voordat de knoppen bloeien. Dit is ongeveer de tweede helft van april. Droog de schors in de oven, neem 100 g, maal en doe in een pot van een halve liter. Giet 200 g wodka zodat de schors volledig bedekt is. Sluit de pot en zet hem 2 weken op een donkere plaats. Filter na 2 weken. Neem 1 theelepel in drie kuren van drie weken met een pauze van 10 dagen.

Prognose voor bacteriële prostatitis

De prognose voor prostatitis van bacteriële oorsprong hangt af van het stadium en het type van de ziekte. De duur van de ziekte beïnvloedt ook de prognose - hoe langer de ontsteking aanhoudt, hoe langer het duurt om de complicaties van prostatitis te behandelen.

Bij acute prostatitis is de prognose gunstig. Chronische bacteriële prostatitis is vaak een terugkerende vorm, zelfs wanneer conservatieve therapie wordt voorgeschreven. Bij langdurige behandeling van de chronische vorm kunnen veranderingen in de potentie optreden.

Preventiemaatregelen

Preventie van bacteriële prostatitis kan worden onderverdeeld in primair en secundair.

Primaire preventie van prostatitis:

• gezonde levensstijl;
• goede voeding;
• sporten.

Preventieve maatregelen thuis zijn belangrijk - het uitvoeren van oefeningen die de bloedstroom in probleemorganen activeren en de spiertonus verbeteren.

Mannen moeten ook Kegel-oefeningen bestuderen. Ze zijn ontwikkeld voor het postpartum herstel van vrouwen, maar worden gebruikt om de anale spieren en het rectum van een man te trainen.

Gymnastiekoefeningen zijn nuttig: fiets, berk, brug, kaarsen. Ze trainen de bekkenspieren. Het wordt aanbevolen om beenzwaaien, ademhalingsoefeningen uit te voeren en een contrastdouche te nemen.

Secundaire preventie van prostatitis:

• behandeling met geneesmiddelen;
• regelmatig onderzoek door een uroloog, ongeacht de verschijnselen;
• binnen een jaar na de behandeling driemaandelijks onderzoeken, later - eens per zes maanden.

Voor secundaire preventie worden rectale zetpillen gebruikt. Ze werken via het rectum. Meestal hebben deze medicijnen weinig contra-indicaties. Om herhaling van bacteriële prostatitis te voorkomen, worden ook biologisch actieve geneesmiddelen voorgeschreven.

Hoe eerder prostatitis wordt ontdekt, hoe gemakkelijker het is om te genezen. Verwaarloos daarom regelmatige bezoeken aan de arts niet. Na de diagnose zal de arts de juiste medicijnen selecteren en een therapeutische cursus voorschrijven. Als de ziekte voortschrijdt, zal het op tijd nemen van medicijnen de symptomen snel verlichten en u helpen actief en functioneel te blijven.